Piet Geelhoed overleden

Scenarist en voormalig Klokhuis-eindredacteur, en tevens mijn oom, Piet Geelhoed is afgelopen donderdag overleden.

Piet was naast zijn werk bij klokhuis bekend als vaste scenarist van filmmaker Karst van der Meulen. Vanaf 1970 was hij programmamaker bij AVRO radio en heeft sindsdien aan de wieg gestaan van vele vernieuwende, spraakmakende en succesvolle mediaproducties voor kinderen.

Hier het persbericht en reacties van Boudewijn Klap met wie Piet 18 jaar bij de AVRO werkte en regisseur Karst van der Meulen met wie hij vele films en series schreef.

PERSBERICHT

Voormalig eindredacteur Het Klokhuis en scenarist Piet Geelhoed overleden.

Donderdag jl. is in zijn woonplaats Hilversum oud -eindredacteur en mede grondlegger van het jeugdprogramma Het Klokhuis Piet Geelhoed op 71 jarige leeftijd overleden. Geelhoed heeft in de loop van zijn lange carrière als schrijver, regisseur en eindredacteur altijd gestreden om jeugdradio, -televisie en -film een volwassen plaats te geven in het medialandschap. Hij heeft een uitgebreid oeuvre opgebouwd van radioprogramma’s, televisieprogramma’s en filmscenario’s. Hij kreeg in 2005 de Gouden Cinekid Leeuw voor zijn bijzondere verdiensten op het gebied van beeldcultuur voor kinderen. 

Piet is zijn carrière begonnen in 1970 op de Radio Jeugdafdeling van de AVRO. Als producer/regisseur heeft hij samen met collega’s Burny Bos, Karel van de Graaf, Nelleke van der Krogt en Boudewijn Klap tot 1988 vorm gegeven aan tal van vernieuwende radioprogramma’s. Hij bedacht en maakte diverse schoolradioprogramma’s en kunstprogramma’s voor kinderen, zoals het unieke ochtendprogramma ‘Op een Klein Stationnetje’ op de klassieke zender Radio 4. Naast zijn vaste werk bij AVRO radio schreef Piet ook veelvuldig voor kindertelevisie. Hij schreef onder andere voor de kinderprogramma’s Kleutertje Luister, Bibelebons en Holle Bolle Boom.

Na een woelige start van het jeugdprogramma Het Klokhuis kwam Piet Geelhoed in 1988 in dienst bij de NOS (later NTR). Als eindredacteur heeft hij het programma in de beginjaren met voortvarendheid gestructureerd. Met grote vasthoudendheid heeft hij het programma door moeilijke periodes geloodst. In 1990 dreigde het programma wegbezuinigd te worden. Na 30.000 handtekeningen en intelligent lobbywerk bleef Het Klokhuis bestaan. Geelhoed was onder deze moeilijke omstandigheden op zijn best.  Scherp, op de juiste momenten eigenwijs en met integriteit als sterk wapen. Met een uitgesproken visie op de koers van het programma en de vaardigheid om van een grote groep zeer diverse makers een hechte eenheid te smeden, heeft hij tot 2005 de fundamenten gelegd voor een programma dat nog steeds succesvol is.

Naast zijn radio- en televisiewerk was Piet de vaste scenarist van filmmaker Karst van der Meulen. Met hem maakte hij verscheidene succesvolle films en tv-series zoals Martijn en de Magiër, Knokken voor Twee, Thomas en Senior en Mijn Idee, waarbij het belang en de sociaal-maatschappelijke positie van het kind altijd centraal stond en waarbij kinderen als volwaardig publiek werden aangesproken. Ook schreef hij enkele kinderboeken waaronder De Sage van Brute Berend.

Piet Geelhoed is in zijn werk altijd inspirerend aanspreekpunt geweest voor jonge programma- en filmmakers. Hij heeft veel jonge makers met enthousiasme en gedrevenheid bijgestaan in hun ontwikkeling. Inmiddels zijn de talenten uit zijn kweekvijver werkzaam op vele terreinen binnen de jeugdmedia.

De creatieve nalatenschap van Piet Geelhoed is van grote waarde voor de Nederlandse kinder-tv- en -filmcultuur.

Reactie Boudewijn Klap

Piet heeft van 1970 tot 1988 als producer/regisseur op de AVRO Radio Jeugdafdeling gewerkt. Samen met collega’s Burny Bos, Karel van de Graaf en Nelleke vd Krogt heeft hij vorm gegeven aan tal van radioprogramma’s voor kinderen, een relatief grote doelgroep die vaak in die jaren 70/80 nog aangewezen was op radio. Hij bedacht en maakte o.a Schoolradioprogramma’s, Kunstprogramma’s voor kinderen zoals het unieke Klassieke Muziek ochtendprogramma “Op een klein stationnetje” op de klassieke zender Radio 4. Schreef met Tonny Eyk tal van vakantie improvisatiemusicals die op campings werden opgenomen en was eindredacteur van een populair Middagmagazine “Een middagje AVRO”. Piet was een vrolijke opgewekte levenskunstenaar die, mede door zijn gevoel humor, in staat was lastige en veel eisende programmamakers in het juiste spoor te houden. De AVRO Jeugdafdeling was in de jaren 70/80 een kweekvijver van talent, Piet was een veelzijdig talent, dankbaar aanspreekpunt voor tal van beginnende radiomakers. Daarnaast jarenlang een belangrijke schakel tussen directie en personeel als lid van de Ondernemingsraad. Ik was, destijds als Hoofd van de AVRO Jeugdafdeling, er toen trots op met Piet te mogen samenwerken. Hij was mede bepaler van ons succes in die dagen.

Reactie Karst van der Meulen

Dit jaar is het precies 40 jaar geleden dat onze samenwerking begon: ik vroeg Piet toen om een “testdialoog” te schrijven voor een ruziescène tussen twee kinderen in de jeugdfilm “Peter en de Vliegende Autobus”. Het was het begin van een heel vruchtbare samenwerking, die 6 speelfilms en een aantal televisieseries voor de jeugd heeft opgeleverd (3 seizoenen “Mijn Idee” en de TV-serie “Thomas en Senior”).

Het was een feest en een avontuur om samen met Piet aan een project te werken. Vanaf het begin was hij altijd enorm betrokken bij de thema’s die we kozen. Altijd stond daarin het belang en de sociaal-maatschappelijke positie van het kind centraal. Wat dat betreft heeft Piet een cruciale bijdrage geleverd aan de volwassenwording van de Nederlandse jeugdfilm. Hij ontwikkelde verhaallijnen, beeldovergangen en dialogen die alle leeftijden, maar vooral ook kinderen aanspraken. In dat opzicht was hij een pionier, die de Nederlandse jeugdfilm op een ander niveau heeft getild. Het was voor het eerst dat er jeugdfilms gemaakt werden vanuit een maatschappelijke betrokkenheid. Thema’s als vooroordelen, scheiding, een fysieke beperking, eenzaamheid, het kwam allemaal aan de orde. En altijd koos Piet daarin de positie van het kind, dat centraal stond in de film. Hij beschouwde kinderpubliek als een volwaardig publiek en vond dat het ook zo behandeld moest worden. Dus werkte hij met aandacht, vakmanschap en vooral volledige inzet aan een film. Hij gebruikte emotie, spanning en vooral: veel humor. Maar hij gebruikte nooit geweld als een vorm van amusement. Hij maakte zijn publiek liever duidelijk dat geweld niet leuk is.

Nooit vergeet ik de lange boswandelingen, waarin heel voorzichtig nieuwe ideeën geboren werden. Piet luisterde altijd heel goed, en had respect voor ieder klein gedachtensprongetje. Dat koesterde hij, ging er op door, voedde het, zoals een heel klein zaadje kan uitgroeien tot een stevige plant.

Ik beschouw het als een groot voorrecht dat ik met hem heb mogen samenwerken.